Elektrische basgitaren zien er vrijwel hetzelfde uit als elektrische gitaren. De belangrijkste verschillen? Ze hebben een langere hals en meestal maar vier snaren. De dikke snaren van een viersnarige bas hebben dezelfde namen als de vier laagste klinkende snaren van een gitaar (E, A, D, G). Omdat ze dikker en langer zijn klinken twee keer zo laag. Een octaaf lager, in muziektermen.
De vijfde snaar van een vijfsnarige bas is meestal een nog iets dikkere snaar, de lage B. Soms is het ook een dunnere snaar. Die klinkt dan hoger dan de hoogste van de vier.
De hals van een basgitaar wordt met frets onderverdeeld in vakjes, net als bij een gitaar. Er zijn ook bassen zonder die frets. Zo’n fretloze basgitaar is lastiger om zuiver op te spelen, maar je krijgt er een mooie, zangerige toon voor terug.
De meeste elektrische bassen hebben een massieve body, net als elektrische gitaren. Er zijn een paar modellen met een holle klankkast, een beetje in de vorm van een viool.
Er zijn ook akoestische en elektro-akoestische basgitaren, met en zonder frets. Net als elektro-akoestische gitaren hebben ze meestal een trillingsgevoelig piëzo-element onder de brug, waar de snaren op de klankkast vast zitten.
Een contrabas ziet eruit als een grote viool, die staand bespeeld wordt. Grootste nadeel van het instrument is de enorme klankkast. Een elektrische contrabas heeft die klankkast niet. Elektrische contrabassen zijn altijd fretloos, net als de gewone contrabas. De snaren worden meestal met de vingers geplukt, zoals op een basgitaar. Je kunt het instrument ook met een strijkstok bespelen, maar dat gebeurt maar heel zelden.
Bij je elektrische bas heb je natuurlijk ook een echte basversterker nodig. Met een goede basversterker klinkt je bas het best! Je kunt ook een gitaarversterker gebruiken, maar speel dan heel zachtjes. Anders heb je kans dat de luidspreker het begeeft.
